De federale politie krijgt er een taak bij: bij een huiszoeking de deur zelf openprutsen. Gespecialiseerde slotenmakers haken (te) vaak af, omdat het gemakkelijk een jaar duurt voor Justitie de factuur betaalt. “Als we onze mensen een opleiding geven, kunnen we zelf onze plan trekken”, zegt de federale politie.

• Bjorn Maeckelbergh

“Zo goed als dagelijks doet de federale politie in ons land een beroep op een slotenmaker”, zegt Sarah Frederickx van de persdienst van de federale politie. Precieze cijfers daarover zijn er niet, maar: “Er is elke dag wel minstens één huiszoeking waar er een slotenmaker wordt opgevorderd om een deur te openen.”

Verrassen

Heel vaak kadert dit in drugsdossiers, waar de politie de verdachten stilletjes wil verrassen – in plaats van de deur in te beuken en te riskeren dat de verdachten door het lawaai naar een wapen grijpen. Het probleem is dat veel slotenmakers niet zitten te wachten op die opdrachten. “Omdat het vaak ook heel lang duurt voor Justitie de factuur betaalt”, zegt Alain Bosny, bestuurslid van de Vlaamse Slotenmakers Unie (VSU). “Een jaar moeten wachten op je zuurverdiende centen: dat is voor niemand fijn. Gelukkig hangt geen enkele slotenmaker volledig af van die politie-opdrachten.”

Volgens de federale politie zijn de slotenmakers in principe verplicht om hun opdracht uit te voeren als het gerecht hen opvordert. “Maar soms zeggen ze dat ze niet kunnen. Omdat ze op een andere klus zitten”, zegt Frederickx. “We kunnen dat ook niet altijd controleren, omdat er gewoonweg niet genoeg tijd is. Dan zoeken we iemand anders waar we vaak mee samenwerken.” Om in de toekomst geen kostbare tijd meer te verliezen, wil de federale politie in elk rechercheteam minstens één politieman of -vrouw in de politieschool laten opleiden tot slotenmaker. Vervolgens moeten zij enkele van hun collega’s opleiden.

Binnen de rechercheteams zelf is niet iedereen – zacht uitgedrukt – even enthousiast. “Het is geen geheim: de politie zit nu al op zijn tandvlees. Middelen en mensen zijn er niet op overschot. Maar nu moeten we dus ook nog een opleiding volgen om te leren inbreken. Wat is het volgende? Ons omscholen tot tolk Romani, omdat er heel weinig vertalers zijn die de taal van zigeuners spreken?”

Light-opleiding

Ook Alain Bosny van de Vlaamse Slotenmakers Unie heeft zijn bedenkingen. “Wij leiden geïnteresseerde mensen zelf op. Voorwaarde bij ons is dat ze mechanisch en elektrisch een beetje uit de voeten kunnen. Dat is ook nodig. Ik schat dat het zeker twee jaar duurt voor zo iemand volledig zelfstandig kan werken.” Frederickx benadrukt dat het zéker niet de bedoeling is om volleerde slotenmakers te maken van alle politiemensen. “Je moet dat zien als een soort light-opleiding. Voor noodgevallen. Als er geen slotenmaker voorhanden is en de politie snel binnen moet geraken.” Bosny blijft sceptisch: “Onderschat dat niet: er bestaan vandaag heel veel verschillende sloten. Je zult als agent maar net zo’n nieuw elektrisch slot op je bord krijgen. Eerlijk, ik vind: elk zijn job. Ik ga toch ook niet het verkeer regelen omdat het in de knoop zit en ik de politie niet kan bereiken?”

Voorzitter Vlaamse Slotenmakers Unie

Vandevijver Marc